Sjellja njerëzore sugjeron se njerëzve iu vjen ndoresh hakmarrja kur janë lënduar nga një person tjetër.

Krenaria ose vetëvlerësimi ynë është plagosur. Pritjet apo ëndrrat tona janë të zhgënjyera. Ne humbasim diçka shumë të vlefshme për ne dhe duam shpërblim për dëmet.

Por ka edhe rezistencë në forma të tjera që na bllokojnë motivimin për të falur. Mendimet ose bindjet automatike na pengojnë të falim të tjerët. Ne i themi vetes: "Unë nuk do të fal sepse ai/ajo kurrë nuk pranon përgjegjësinë për atë që ai/ajo bën," ose "Unë do të isha hipokrit nëse fal sepse nuk ndihem gati të fal" ose "Falja është vetëm për njerëzit e dobët."

Shpjegimet për sjelljen mund të pengojnë. Kur dikush na lëndon ose na zhgënjen, priremi t'u caktojmë të tjerëve shkaqe të brendshme për sjelljen. Ne argumentojmë se ajo bazohet në tiparet e personalitetit ose të karakterit. Ne i themi vetes: "Ai është thjesht kaq i pakujdesshëm," ose "Ajo nuk më vlerëson mua," ose "Ajo e bëri këtë me qëllim." I gjykojmë ashpër.

Falja ka një ndikim të madh në shëndetin dhe mirëqenien tonë emocionale.

Por kur bëjmë diçka të gabuar ose lënduese/zhgënjyese priremi të shfajësojmë sjelljen tonë duke atribuar shkaqe të jashtme. Në ato raste themi: "Fëmija im bëri rrëmujë," ose "Ka ndodhur një aksident automobilistik në autostradë." Priremi ta lëmë veten të lirë dhe t'i japim leje vetes të dështojmë.
Kjo është ajo që psikologët e quajnë "Gabimi themelor i atributeve."

Ne u caktojmë përgjegjësi ose faj të plotë të tjerëve për sjelljen e tyre, ndërsa shpjegojmë veprimet tona negative për sa i përket faktorëve të situatës. Me fjalë të tjera, nuk është faji ynë sepse fut justifikimin këtu. Është e rëndësishme të theksohet se të kuptuarit dhe pranimi i gabimit në sjellje nuk e çliron personin ofendues nga përgjegjësia morale. Falja e dikujt nuk i anulon pasojat e veprimeve të tyre.

Mungesa e empatisë për të tjerët mund të na pengojë edhe në aftësinë tonë për të falur pasi empatia është rruga psikologjike për të falur të tjerët. Mund të zhvillojmë empati për të tjerët duke filluar të ndryshojmë mënyrën tonë të të menduarit. Është e pamundur të dihet pse një person veproi ashtu siç veproi plotësisht. Qëllimi është të nxitet empatia dhe falja dhe të shohim më me realizëm ngjarjet lënduese nga pikëpamja e tyre. Kjo përfshin të mendosh më të mirën e njerëzve, në vend që të nxjerrësh përfundime të ashpra për karakterin ose qëllimet e tyre. Mendo për një kohë kur ke nevojë për falje.

Mos lejo që mëria të të burgosë për jetë; Do të shkatërrojë ty dhe marrëdhëniet e tjera që ke.

Kur ke qenë në gjendje të kesh empati për dikë që të ka lënduar? Pyet veten: "A i dua gjërat e hidhura apo më të mira?" Falja ka një ndikim të madh në shëndetin dhe mirëqenien tonë emocionale. Veprimi i faljes së një tjetri ka të bëjë më pak me personin tjetër, pasi bëhet fjalë për zemrat tona. Falja është edhe për dobinë tonë, por kaq shpesh, gjërat na pengojnë.

Mos lejo që mëria të të burgosë për jetë; Do të shkatërrojë ty dhe marrëdhëniet e tjera. Lewis Smedes shkroi: « Të falësh është ta lësh të burgosurin të lirë... dhe për të zbuluar se i burgosuri ishe ti."

Të lësh pas dore plagët shpesh nuk është një përvojë brenda natës. Duhet kohë, por ndërsa punon drejt saj, do të kuptosh se ia vlen të përpiqesh.

Aftësia për të falur është e rrënjosur në faljen tonë. Këshilltarët theksojnë se njerëzit që janë lënduar shpesh lëndojnë të tjerët. Asnjëri prej nesh nuk është i patëmetë. Si qenie njerëzore, kemi prirjen të keqtrajtojmë njëri-tjetrin. Asnjëri prej nesh nuk ka bërë jetë të përsosur ose kurrë nuk ka pasur nevojë të falet për diçka që kemi thënë apo bërë. Të gjithë bëjmë gabime.

Në Bibël thuhet se Perëndia e do aq shumë botën, sa dërgoi Birin e tij të vetëm, në mënyrë që të na falë (Gjoni 3:16). Gjatë kohës së tij në këtë tokë, Jezusi ndjeu dhimbje, refuzim dhe poshtërim të pamasë, por me fjalët e tij të fundit para se të vdiste, Ai i kërkoi Perëndisë t'i falte njerëzit që po e vrisnin. Pastaj Jezusi, i vetmi njeri pa mëkat që ka jetuar ndonjëherë, vdiq në një kryq për të paguar dënimin për të gjithë mëkatin e njerëzimit. Kjo bëri të mundur që kushdo të falej nga Perëndia dhe të pajtohej me krijuesin e tij.

Të falësh të tjerët është shumë më e lehtë kur ke përjetuar gëzimin e faljes nga Perëndia për çdo gjë të gabuar që ke bërë ndonjëherë. Me ndihmën e tij, mund t'i falësh të tjerët, edhe nëse plagët janë shumë të thella. Mund të duhet kohë dhe përpjekje, por do t'ia vlejë.

Nëse nuk e keni përjetuar kurrë faljen e Zotit, ja si mundeni sot.

Ky artikull u shkrua nga: Lynette Hoy, NCC, LCPC